Co należy zapamiętać:
Zespół cieśni nadgarstka objawia się mrowieniem, drętwieniem, lub osłabieniem w rejonie dłoni i palców I-IV.
Dolegliwości te spowodowane najczęściej patologiami w miejscu połączenia przedramienia i dłoni.
Terapia manualna wspomagana zabiegami fizykoterapii (pole magnetyczna, laser, fonoforeza/ultradźwięki, krioterapia) dają bardzo dobre efekty w leczeniu.
Zespół cieśni kanału nadgarstka (ang. carpal tunnel syndrome) jest nieprzyjemną i wyjątkowo częstą przypadłością.
Najczęstszymi objawami są :
- uczucie mrowienia lub drętwienia palców I-IV lub ręki,
- osłabienie siły chwytu (zginania palców), co może manifestować się trudnością z utrzymaniem przedmiotów w dłoniach czy w skrajnych wypadkach, częstym upuszczaniem.
Przyczyną takiego stanu rzeczy jest ucisk , przebiegającego przez kanał nadgarstka nerwu pośrodkowego. Trzeba wiedzieć, że w niewielkiej przestrzeni kanału nadgarstka, poza wspomnianym już nerwem pośrodkowym muszą się zmieścić naczynia krwionośne oraz ścięgna mięśni odpowiedzialnych za ruchy palców, zatem łatwo sobie wyobrazić, że nie ma tam wiele miejsca.
Jak to się dzieje, że u niektórych z nas dolegliwości związane z zespołem cieśni nadgarsta dają się we znaki a inni wydają sie mieć więcej szczęścia? Otóż na rozwój tej jednostki chorobowej mogą mieć wpływ następujące czynniki:
- przebyte w przeszłości urazy stawu nadgarstkowego (zwichnięcia, złamania),
- występowanie ganglionów czy tłuszczaków w tej oklicy,
- przestrzeń samego kanału nadgarstka (choć może to brzmieć dziwnie, ale jedni mają węższą przestrzeń kanału nadgarska niż inni i taka ich uroda),
- płeć, niestety drogie Panie, statystyka wskazuje częstsze występowanie zespołu cieśni nadgarstka u kobiet niż u mężczyzn,
- przewlekłe choroby układowe działające destrukcyjnie na nerwy obwodowe np. cukrzyca,
- miejscowe stany zapalne,
- czynniki środowiskowe takie jak rodzaj pracy, hobby.
Na szczęście jest wiele sposobów by sobie pomóc.
W leczeniu zachowawczym zespołu cieśni nadgarstka fizjoterapia bywa bardzo skuteczna. Połączenie technik z zakresu terapii manualnej (poprawa ustawienia stawu, poprawa zakresu ruchu, oraz zmniejszenie nadmiernego napięcia tkanek okalających), zabiegów fizykoterapeutycznych (laser, ultradźwięki i inne), oraz codziennej profilaktyki, często przynosi upragnioną ulgę.
Często proces leczenia wspomagany jest lekami przeciwzapalnymi, a w skrajnych przypadkach (lub gdy postępowanie zachowawcze nie przynosi rezultatu) konieczny jest zabieg operacyjny.
Jeżeli masz podejrzenie, że ten problem dotyczy również Ciebie nie zwlekaj. Im szybciej rozpoczniesz leczenie tym większa szansa na sukces.
