Utrzymywanie pionowej, wyprostowanej pozycji ciała pozostaje najważniejszą funkcją, jaką pełni kręgosłup człowieka, co jest osiągalne dzięki odpowiedniej stabilności tworzących go kręgów. Jeśli jednak dojdzie do zmniejszenia tej ostatniej, może pojawić się nie tylko ból, ale również znaczne kłopoty w wykonywaniu codziennych, nawet najbardziej prozaicznych czynności. Jedną z dolegliwości zdrowotnych, które mogą doprowadzić do niestabilności kręgosłupa, jest kręgozmyk, znany także jako spondylolisteza. Schorzenie to bywa wynikiem urazów lub wrodzonych nieprawidłowości, ale niezależnie od przyczyny, może ono prowadzić do poważnych problemów w obrębie układu ruchu.
Czym jest kręgozmyk?
Kręgozmyk jest schorzeniem, w którego przebiegu jeden z kręgów tworzących kręgosłup zaczyna przesuwać się w stosunku do sąsiedniego do przodu lub do tyłu. Prowadzi to do stopniowego zmniejszania się ich powierzchni stycznej, a tym samym do rosnącej niestabilności całego kręgosłupa, która w zaawansowanych przypadkach może uniemożliwiać zwykłe codzienne funkcjonowanie. Kręgozmyk najczęściej występuje w obrębie odcinka lędźwiowo-krzyżowego, a jego przyczyny bywają różnorodne: od urazu mechanicznego powodującego powstanie szczeliny łuku kręgowego w miejscu styku wyrostków stawowych, przez wrodzony ubytek tego rodzaju, po zmiany zwyrodnieniowe stawów.
Objawy i stopnie zaawansowania choroby
Podstawowym objawem kręgozmyku jest ostry bądź przewlekły ból zlokalizowany w miejscu przesunięcia, a więc zazwyczaj w dolnej części kręgosłupa. Oprócz tego mogą występować również takie symptomy jak:
- sztywność mięśni kręgosłupa i kończyn dolnych,
- w skrajnych przypadkach niedowłady,
- przykurcze mięśniowe,
- drętwienie kończyn dolnych.
Kręgozmyk może pociągać za sobą zatem nie tylko ból, ale też dolegliwości o charakterze neurologicznym. Ich występowanie zależy jednak od stopnia zaawansowania schorzenia, które określa się według 4-stopniowej skali, zależnie od zakresu przesunięcia kręgu.
Leczenie kręgozmyku
Stopień zaawansowania schorzenia zawsze określa lekarz, który przeprowadza wywiad i badanie fizykalne, a następnie zleca obrazowanie w postaci wykonania zdjęcia rentgenowskiego oraz tomografii. W ten sposób możliwe jest określenie skali zmian, a tym samym wdrożenie odpowiedniego leczenia. Kręgozmyk w stopniu I lub II, a więc z przesunięciem maksymalnie do 50%, zwykle leczy się zachowawczo poprzez np. podawanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych, noszenie gorsetu ortopedycznego, a przede wszystkim fizjoterapię oraz fizykoterapię. Ta ostatnia może zaś obejmować m.in. krioterapię, fonoforezę czy prądy TENS – wszystkie wykonywane w Osteomedis w dzielnicy Ursus w Warszawie.
Jeśli zmiany okażą się bardziej zaawansowane, najczęściej przeprowadza się zabieg chirurgiczny mający przywrócić prawidłową pozycję kręgów. Wówczas po zakończeniu operacji niezbędna jest rehabilitacja, także obejmująca wspomniane wcześniej metody oraz unikanie zachowań mogących doprowadzić do nawrotu schorzenia bądź spowolnienia procesu gojenia.
