Skręcenie stawu skokowego, potocznie nazywane również skręceniem kostki, jest jednym z najpowszechniejszych urazów układu ruchu. Dotyka on zarówno osób aktywnie uprawiających sport, jak i tych, które tego nie robią, lecz np. pechowo ustawią stopę na nierównej powierzchni. Przy skręceniu odczuwany jest silny ból, pojawia się obrzęk, a ruchomość oraz stabilność samego stawu znacznie się zmniejszają. Konieczne pozostaje wtedy podjęcie szybkich działań, a następnie wdrożenie odpowiedniej rehabilitacji.
Skręcenie stawu skokowego, potocznie nazywane również skręceniem kostki, jest jednym z najpowszechniejszych urazów układu ruchu. Dotyka on zarówno osób aktywnie uprawiających sport, jak i tych, które tego nie robią, lecz np. pechowo ustawią stopę na nierównej powierzchni. Przy skręceniu odczuwany jest silny ból, pojawia się obrzęk, a ruchomość oraz stabilność samego stawu znacznie się zmniejszają. Konieczne pozostaje wtedy podjęcie szybkich działań, a następnie wdrożenie odpowiedniej rehabilitacji.
Na czym polega skręcenie stawu skokowego?
W przypadku skręcenia dochodzi do znacznego przekroczenia zakresu ruchu w stawie skokowym, co skutkuje naruszeniem więzadeł oraz torebki stawowej. To z kolei obniża jego ruchomość i stabilność, a przede wszystkim powoduje dolegliwości bólowe, opuchliznę, zaczerwienienie, a niekiedy nawet uniemożliwia samodzielne poruszanie się. Można wyróżnić 3 stopnie skręcenia:
• skręcenie I stopnia – dochodzi do naciągnięcia więzadeł i torebki stawowej, ograniczenie ruchomości oraz ból są niewielkie, nie występuje naruszenie stabilności stawu,
• skręcenie II stopnia – torebka stawowa zostaje rozerwana, a więzadła naderwane, natomiast ból jest znacznie silniejszy; staw jest częściowo niestabilny, a chodzenie utrudnione,
• skręcenie III stopnia – następuje rozerwanie torebki stawowej i zerwanie więzadeł, co prowadzi do silnego bólu, niestabilności stawu oraz poważnych problemów z chodzeniem.
Podział skręcenia stawu skokowego na stopień zaawansowania determinuje metody terapii urazu.
Pierwsza pomoc i rehabilitacja przy skręceniu
Kluczowe znaczenie przy skręceniu stawu skokowego ma podjęcie szybkiego działania, aby zapobiec pogłębieniu się urazu. W każdym przypadku konieczne pozostaje zabezpieczenie stawu oraz jego unieruchomienie, a następnie schładzanie, odciążanie i noszenie stabilizatora. Czas, w którym konieczne jest stosowanie tych kroków, zależy zaś od stopnia zaawansowania urazu – w przypadku najlżejszej kontuzji powrót do zdrowia może zająć ok. 2 tygodnie, natomiast przy skręceniu III stopnia nawet 2 miesiące. W tym okresie można też wspomóc się takimi zabiegami jak kinesiotaping, krioterapia czy elektroterapia.
W większości przypadków nieodzowna pozostaje również rehabilitacja, dobrana indywidualnie do potrzeb pacjenta. Opiera się ona przede wszystkim na wykonywaniu odpowiednich ćwiczeń statycznych oraz dynamicznych na podłożu stabilnym i niestabilnym. Ma to na celu wzmocnienie stabilności stawu, odzyskanie czucia głębokiego, a także zwiększenie ruchomości. Drugi etap rehabilitacji obejmuje zaś terapię wzmacniającą, nakierowaną na mięśnie w pobliżu stawu skokowego, jak również zadbanie o elastyczność jego samego. Zakres ćwiczeń oraz obciążenia zawsze powinny być dobierane przez fizjoterapeutę, a do ich prawidłowego wykonywania należy przywiązywać dużą wagę – raz uszkodzony staw skokowy jest bowiem bardziej narażony na urazy w przyszłości.
W Centrum Rehabilitacji OSTEOMEDIS w Warszawie zajmiemy się kompleksową, indywidualną terapią stawu skokowego, przywracając mu pełnię sprawności.
