Metoda ta polega na tzw. torowaniu nerwowo-mięśniowym, czyli maksymalnym pobudzeniu receptorów znajdujących się w ciele oraz sfer kory mózgowej, w celu przywrócenia utraconej funkcji ruchowej.
Podstawowym założeniem terapii PNF jest praca nad konkretnym ruchem, którego pacjent potrzebuje, a realizuje się to przez wykorzystanie silnych i zdrowych regionów ciała. Podczas terapii wykorzystuje się ruchy w trzech płaszczyznach, co angażuje maksymalną ilość mięśni – tak, jak dzieje się to w naturalnych ruchach. Wielokrotne powtarzanie tego samego ruchu może przywrócić przewodnictwo nerwowo mięśniowe, a tym samym spowodować utworzenie nowego wzorca ruchowego.
Jakie są wskazania do terapii metodą PNF?
- uszkodzenia naczyniowe w postaci udarów niedokrwiennych lub krwotocznych mózgu,
- zaburzenia utrzymania równowagi ciała,
choroba SM, choroba Parkinsona,
- hipermobilność stawów obwodowych,
- choroby mięśni szkieletowych,
- stany po operacjach, gdzie zauważalny jest deficyt tkanki mięśniowej.
Jak przebiega terapia metodą PNF?
Pacjent przychodzi na ćwiczenia w stroju gimnastycznym. Podczas wywiadu oraz badania terapeuta ocenia możliwości fizyczne pacjenta. Wspólnie ustalamy cel rehabilitacji. Ćwiczenia polegają na przywracaniu utraconych ruchów, wzmacnianiu siły mięśniowej, koordynacji itp. Terapia jest dość wyczerpująca dla pacjenta, jednakże wysoce skuteczna.
Jakich efektów można się spodziewać?
- Funkcjonalne rozwiązywanie problemów ruchowych dnia codziennego.
- Nauka zmian pozycji oraz ruchów globalnych.
- Aktywizuje wzrok, słuch, równowagę, czucie głębokie.
- Wzmacnia siłę mięśniową.
- Chroni pacjenta przed patologicznymi wzorcami ruchowymi.